Anneannem...Üsküdar'da evimizde kahvaltı yaparken, amca oğlum Yavuz ağabeyimin çektiği bir fotoğraf.
Anneannemizi bu fotoğraftan yaklaşık 1 yıl sonra kaybettik.
Anneannemiz 1890 senesinde Bulgaristan'ın Rusçuk (Rausa) sancağına bağlı Ziştovi köyünde doğmuş. Erken yaşta annesini kaybetmiş. Bulgaristan'da Türklere yapılan zulüm arttığı için 11-12 yaşlarındayken babası ve bir grup Türk ile kaçak yollardan sınıra kadar gelip Türkiye'ye geçmişler. Bu kaçak göçün büyük bölümü yürüyerek gerçekleşmiş. Ziştovi Romanya sınırında Tuna nehri kenarında bir şehir. Edirne ile arasındaki mesafe günümüzde 340 km. O günün şartlarında çoluk çocuk ve kaçak yollarla yürüyerek Türkiye'ye ulaşmanın ne denli zor olduğunu düşünemiyor insan. Annemin anlattıklarına göre bu göç 1901-1902 yıllarına denk gelmektedir.
Bursa'da eski garajdan yukarı yürüyüp Fomara'yı* geçince Ahmet Paşa Mezarlığına kapı komşu ortasında bahçesi ve o bahçe etrafına dizilmiş 3 odası olan bir evde vefatına kadar yaşadı.
Yaz tatillerinde gittiğimiz, suyu köşedeki çeşmeden bakır ya da toprak kaplarda taşıdığımız, bahçesinde gün batımına doğru açan akşam sefalarının arasındaki bu ev kokan evi, tahanlı pideleri, zeytinyağına bandırılıp üstüne pul biber tuz dökülmüş taze ekmekleri ve bizi görünce heyecanla kızanlar (çocuklar) acıkmıştır şimdi, hemen gomonitoyu* çalıştırayım demesini çok ama çok özledim.
Mart-1973
*Fomara ; Bursa'da bir muhit, semt..
*Gomonito; Bu kelime çocuk halimle kulağımda böyle kalmış. Tam olarak ne olduğunu bilmiyorum ve bulamadım. Ama anneannem "gomonitoyu çalıştırayım" deyince gaz ocağını yakıp çay demeleyeyim demek isterdi.
.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder